Het is vrijdag 6 september en de mannen gaan op weg naar de marathon van Tallinn in Eesti. Een rechtstreekse treinverbinding met Schiphol en daarna vliegen naar Helsinki en vervolgens Tallinn. Het sextet bestaat uit midden vijftigers Jan en Stoffer,rijpe zestigers Dirk en René, en oudgediende zeventigers Ger en Rex. Onkruid vergaat toch niet.

Onderweg heeft Jan Ekens nog een verrassing. Het Nederlands elftal speelt op 9 september tegen Eesti in Tallinn voor Europese kwalificatie. De kansen voor plaatsing zijn weer volop aanwezig na de glorieuze overwinning op Duitsland. Achter kaartjes aan, bij de KNVB krijgen we nul op het rekest, eerst een clubkaart kopen en dan wordt je uitgeloot en krijg je bij de gratie van God een kaartje. Stoffer onze perfecte reisleider koopt gewoon bij de kiosk in de buurt zes kaartjes. De oranjestoet vertrekt van een plein in het centrum naar het stadion, we besluiten om de 4 km mars ook mee te lopen, kortea heet dat volgens Ger, een groot aantal agenten begeleidt de groep, mee bukken en galmen STA OP ALS JE VAN HOLLAND HOUDT, toe maar, voor deze ene keer dan maar.

We zitten niet bij de Oranjes maar tussen Eestis die allemaal in het blauw gekleed zijn. Ze zijn fanatiek voor hun land, zodra ze in de aanval zijn siddert het stadion.
Geen enkele agressie tegen ons en na afloop handenschuddend, it was a great game from Holland.

Alles in het weekend staat in het teken van hardlopen in Tallinn, met 21000 deelnemers is dit een van de grootste hardloopevenementen van de wereld. De organisatie is perfect, alle loopjes zijn rechtstreeks op de televisie en er is hier zeker sprake van loopgekte. Het parcours is heuvelachtig en voert je langs de boorden van de Oostzee en de binnenstad van Tallinn. Het is Stoffer zijn 44ste marathon, dit jaar liggen Amsterdam en Bangkok nog in het verschiet en dan volgend jaar de 50tigste in Vilnius Stoffer? Litouwen is de derde Baltische staat die we dan aandoen, de trilogie is dan compleet.

Onze uitstapjes gaan naast het lopen ook altijd gepaard met een cultureel hoogtepunt. Ditmaal aan mij de twijfelachtige eer om iets te organiseren. Het wordt een bezoek aan het zomerverblijf van Tsaar Peter de Grote, de tram brengt ons naar het slot of niet, plots zijn we terug vanwaar we vertrokken, overstappen op lijn 1 en opnieuw, in het paleis café een lekker bakkie en een heerlijk gebakje. Het paleis is adembenemend mooi en de Barokke tuin zowaar nog mooier. Voor mij als tuinliefhebber is het genieten. We lopen door naar het mooie zandstrand van de Oostzee waar de Bourgeoisie van het Tsarenrijk zich zomers vermaakte. Door naar de onderbroken boog, een monument opgericht ter nagedachtenis aan de ramp met de Estonia op 28 september 1994 de Ferry kapseisde in de Oostzee en meer dan 800 passagiers verdronken. Het schip zonk met de mensen aan boord naar een diepte van bijna een kilometer, hierdoor was het niet mogelijk om een berging tot stand te brengen.

Door de oude binnenstad loopt ook een 4 km lange vestigingsmuur die we gedeeltelijk hebben bewandeld. Een bezoek aan de Russisch Ortodoxe kerk met de prachtig bolstaande torens is een must. Er is een begrafenis, de kist is open en de familie staat met brandende kaarsjes om de kist, indrukwekkend en een schrille tegenstelling tot het koude gebeuren in onze crematoria. Aan de andere kant is er de doop van een klein kind.

Vanuit ons raam in het hotel hebben we zicht op een houten kunstwerk, waar met vereende krachten aan gewerkt wordt, we hebben nog even tijd voordat de propellers weer aangaan, maar even gauw kijken, indrukwekkend is het allemaal, bogen van essenhout die in elkaar grijpen erg ingenieus en ontworpen door een Australische kunstenaar.

De koffers worden gepakt en op naar het vliegveld, een geweldig reisje ligt alweer bijna achter ons, we kijken terug op een zeer geslaagd lang weekend, een korte trip naar Tallinn kun je rustig maken. Wat bij blijft zijn respect, veiligheid, rustig rijdend verkeer, propere straten, culturele hoogstandjes en mensen die trots zijn op hun land.

Rex Leber.